Głęboko związana z tradycją hinduskiej muzyki klasycznej, Anoushka podjęła naukę gry w wieku lat 9 wyłącznie pod opieką ojca i guru, zmarłego Raviego Shankara, a jako profesjonalny muzyk, wirtuoz gry na sitar zadebiutowała w wieku lat trzynastu. Trzy lata później zrealizowała swoje pierwsze klasyczne nagrania dla wytwórni EMI i w tym samym roku otrzymała nominację do Grammy, stając się pierwszą indyjską kobietą i najmłodszą kiedykolwiek osobą nominowaną w kategorii World Music. Mając 24 lata, Anoushka wydała swój pierwszy, przełomowy album „Rise”, który przyniósł jej kolejną nominację do nagrody Grammy. Po tej nominacji Anoushka została pierwszym hinduskim artystą, który wystąpił na rozdaniu nagród Grammy, a ostatnio stała się jedną z pierwszych pięciu kompozytorek kobiecych, które zostały dodane do tzw. Brytyjskiego Alfabetu Muzycznego na poziomie A.

12 lat temu w Chicago, Anoushka Shankar zagrała po raz pierwszy w Millenium Park, a w roku 2017 zaprezentowała klasyczny repertuar w przepięknej sali Chicago Symphony Orchestra. Poza karierą kompozytora i muzyka, Anoushka jest autorką książki zatytułowanej „Bapi: The Love of My Life”, biograficznego portretu jej ojca i bywa felietonistką na łamach „First City” w New Delhi oraz „Hindustan Times”. Twórczość artystyczna Anoushki coraz częściej odzwierciedla jej pełne pasji poparcie dla praw kobiet i sprawiedliwości społecznej. Zorganizowała szereg audycji radiowych dla Organizacji Narodów Zjednoczonych opisujących jakość płynącą z różnicy płci w celu promowania zrównoważonego rozwoju w odpowiedzi na obecnie trwający europejski kryzys uchodźców. Zabrała też głos w filmie dokumentalnym „Skradziona niewinność” traktującym o najszybciej rosnącej działalności przestępczej w Indiach, związanej z handlem ludźmi. Anoushka Shankar jest zwolennikiem praw zwierząt. Ona i jej ojciec pojawili się w programach PETA. Anoushka jest również rzecznikiem Światowego Programu Żywnościowego ONZ w Indiach.

Dziś, Anoushka mieszkająca w Londynie ze swym mężem i dwoma synami, przemawia do mnie mocniej niż kiedykolwiek wcześniej, chociażby słowami piosenki zamieszczonej poniżej:

Ostatni album Anoushki Shankar zatytułowany „Land of Gold” co można tłumaczyć jako ziemia obiecana, jest jej osobistą odpowiedzią na humanitarną traumę ludzi uciekających przed konfliktem wojennym i ubóstwem, często stających twarzą w twarz ze światem, którego nie znają i nie rozumieją, światem który nie potrafi zrozumieć ich cierpienia. Wydanie albumu zapoczątkowało tournée po Stanach Zjednoczonych. Koncert z 19 czerwca w Millenium Park w Chicago był jednym z kilku zaplanowanych podczas tegorocznej trasy koncertowej artystki.

Nie stań się ciężarem, bądź miła, mów cześć i do widzenia
Czekaj na swoją kolej, siedź wyprostowana, idź teraz spać i śnij słodkie sny
Pozwól sercu się wyciszyć, daj wytchnienie stopom i swej duszy
Niech Twe dobre serce odnajdzie obiecaną ziemię
Bądź przytomna, wyraźnie wymawiaj swoje imię, słuchaj uważnie i ciepło się ubieraj
Delikatne dłonie, a jesteś taka odważna, spójrz na mnie i kontynuuj
Wszystko jest dobrze, kocham Cię, możesz mnie usłyszeć, możesz zadzwonić
Pełna dumy z łatwością możesz zaśpiewać piosenkę, będę tam tuż za Tobą
Pozwól sercu się wyciszyć, daj wytchnienie stopom i swej duszy
Niech Twe dobre serce odnajdzie obiecaną ziemię

Kiedy umierał ojciec i nauczyciel Ravi Shankar, Anoushka była przy nim blisko. Z powodu infekcji Ravi stracił głos i mógł porozumiewać się z jedynie za pomocą krótkich, naprędce pisanych notatek. Pewnego dnia na jednej z nich napisał do córki: যা হবার তা হবে
To również tatuaż, który został umieszczony na lewym przedramieniu Anoushki: Ja Hobar Ta Hobe – What will be, will be – Co będzie to będzie.

Uczestniczenie w tak pięknym koncercie, głębokim w znaczenia ukryte za dźwiękami, było dla mnie wielkim przeżyciem. Doświadczeniem wartym wcześniejszego wyjścia z pracy i dotarcia na czas do Millenium Park w samym centrum miasta. Gdybyś ktoś kiedyś miał jakieś wątpliwości czy warto być na takim koncercie, odpowiadam: to jedyny moment kiedy mistycyzm muzyki przenika teraźniejszość i dociera do słuchaczy w swojej najpiękniejszej z możliwych form, dźwięków wydobywanych na żywo, bez cyfrowej brawury.